işte tam bu saatlerde bir yara gibidir su
yeni deşilmiş uçlarına sokakların, küçük uçlarında.
senin o güneş sarnıcı gözlerin
ölüm yası içindeki bir evde
olmaması gereken bir şey gibi, kırılan bir ayna gibi.
bu saatlerde.
çarmıhını yanından eksik etmeyen bir İsa gibi
merdiven taşıyan bir adam görüyoruz
bu adamı ne kadar çok seviyorum, bu kuşu ne kadar
sen ne seviyorsun sen zaten sevince
alnınla ayıklarsın yeryüzünü

-bunlar iyidir diyorum bunlar senden haberli,
yoksa nerden bilecekler?

öyle güzeldi ki içimdeki bu his,
mutluluktan ağladığımı hatırlıyorum.

incecikti gül dalıydı
dokunsam kırılacaktı
dokunmadım kurudu

"bu şarkıyı ne zaman duysam aklıma sinirli bir elin uysal bir bardağa
çok yukardan döktüğü bir içki gelir."

gene uzaklaştım hakikatimden ve kendimden
nasıl bir şeyse kendim
belki de uzaklaştıkça bilebildiğim

there's no starting over.
no matter where i go, whatever i do, my past seems to follow me.

lights black
heads bang
you're my drug
we live it.
http://www.youtube.com/watch?v=0LETadzDGOs

zira kalemleri de kırmam
bitiririm

vallahi kıskandım.

kötü belleğin iyi tarafı, aynı şeylerden bir çok kez, ilk kez gibi yararlanmaktır.

mesela seninle oturup karşılıklı rakı içmeden, ölmek istemem.

Hayatım bir film olsa, arka planına bu şarkıyı koyardım. http://www.youtube.com/watch?v=ZGMDBppWBOo